www.tgvteam.fora.pl

naskret

Rafał Kubacik ukończył Mistrzostwa Polski Elity!!!!
Największy sukces w historii TEAMU TGV!!!
Wielkie Gratulacje!!! Wielka jazda!!! Wielka ambicja!!! Wielki zawodnik!!!

UKI

Raf pokazał dzisiaj, ze jest WIELKI!!!
To zdecydowanie najwieksze dokonanie w krotkiej historii naszego klubu. Czekam na wiecej Smile

Michael85

Szkoda, że nie mogłem tego zobaczyć Sad

BRAWO DLA RAFAŁA Very Happy

skorlik

Rafał ! Czekamy na Twoją relację. Opisz wszystko na forum ...

prof

Czapki z głów Exclamation

Yaman

rafal

Przede wszystkim tylko i wyłącznie dużymi literami chciałem podkreślić że nikt nie ma szans ukończyć takiego wyścigu ja MP bez wsparcia tzn bez Bufetu to jest porostu niemożliwe, nie da się zapakować wszystko co potrzebne do kieszeni, wyścig ukończyłem tylko dzięki pomocy kolegów z drużyny naszej drużyny TGV-TEAM bo nie wystarczy krzyczeć "dawaj dawaj" jak w bidonach sucho a kieszenie już opróżnione wspierali mnie do końca do ostatnich kilometrów za co SZCZERE SERDECZNE PODZIĘKOWANIA - ukończenie MP 2009 jest dal mnie bez wątpienia największym sukcesem!
Wielki ukłon Panowie i Wielkie dzięki to nie jest mój sukces to jest nasz wspólny sukces, sukces zapaleńców amatorów i szalonych ludzi którzy nie odpuszczają i wzajemnie sobie pomagają!

rafal

jak tylko znajdę chwile to opisze mp swoje wrażenia z pozycji kolarza bo to co się dzieje w peletonie aby zobaczyć trzeba w nim uczestniczyć.

Yaman

rafal

Mp 2009 wyścig rozpoczął się startem w Borku wlkp. spokojny start honorowy godz. 11:00 start ostry 2,5 km później i od razu pierwsze skoki odjechała pierwsza piątka peleton bez jakiejkolwiek reakcji każdy spokojnie kręcił nie przekraczając 35 km/h był czas na pogawędki i spełnienie potrzeb fizjologicznych i tak do Książa wlkp. Gdzie przewaga ucieczki wzrosła do 19min wówczas w peletonie jakby cos drgnęło coraz więcej zawodników zaczęło komentować ze tak nie możemy jechać i pomału peleton zaczął się rozkręcać a tu nagle Marcin Sapa wystrzelił jak z procy szybo w pedały i na koło mistrzowi za mną dojechał jeszcze jeden i tak pierwsza akcja z grupy zasadniczej, po kilku kilometrach ucieczka skasowana i tak w już znacznie szybszym tempie dojechaliśmy do rund w Dolsku (14x11km) z każda kolejną rundą peleton przyspieszał odrabiając na każdej stratę do uciekinierów ja w tym dniu przez pierwsze 150 km czułem się fantastycznie żadne ranty czy podjazd w Ostrowiecznie nie robiły na mnie żadnego wrażenia z moich założeń na starcie było przejechanie około 150 km bo nie można przejechać tak długiego wyścigu na dwóch bidonach i batonikach w kieszenie byłby potrzebny plecak ale tego zabrać nie było można tak wiec nie oszczędzałem się i starałem utrzymywać sie w czubie peletonu próbując się ścigać, kilka słów z Maciejem Bodnarem kilka wskazówek od Marcina Sapy i do przodu czas upływał kilometry również a moc pozostawała gdy okazało się ze są moi koledzy z TGV-TEAM w pełni przygotowani do podania bidonów batonów i czego dusza zapragnie dotarło do mnie ze jest szansa ukończyć wyścig lecz już bez szaleństw i kolejne rundy starałem się jechać w grupie bez nadmiernego wysiłku jadąc na tyle ekonomicznie na ile było można choć trudno w takim wyścigu mówić o ekonomicznej jeździe – kolejne rundy mijały kilometry upływały do mety coraz bliżej na podjeździe koledzy wspierali tak wiec pozostało tylko kręcić na cztery rundy przed Meta na podjeździe który wczesnej dziesięciokrotnie wydawał się prawie płaski zabrakło mocy momentalnie odcięło dopływ energii to był dla mnie szok – peleton odjechał i nic nie było można zrobić, spokojnie kręcąc i mając około 30 km do mety pojawiły się wątpliwości czy już nie wystarczy po co jechać dalej i kiedy już miało być dosyć podjechała śmieciarka (koniec wyścigu ) za okna wychyla się sędzia i z pełnym uśmiechem „no to co koniec wyścigu” wtedy już nic nie bolało bo nic nie czułem ale uparłem się ze dojadę zapytałem sędziego jaka starta , wg regulaminu mam 15 min lub dubel a do tego było daleko i nie skorzystałem z jego propozycji oczywiście sędzia z tego nie ucieszył się ze musiał za mną jechać i tak resztami sił żeby tylko nie dostać dubla lub nie było straty większej niż 15min na ostatniej rundzie kręciłem wydawało mi się ze jestem w stanie agonii ostatni podjazd wydawał mi się długi i stromy jak wjazd na śnieżkę, do mety dojechałem ze stratą około 20 min plasując się na ostatniej 52 pozycji, zmęczony, wyczerpany, nie świadomy rzeczywistości, nie rozróżniający barw i dźwięków z trudem wypiąłem nogę bo brakowało na to sił ale szczęśliwy i zadowolony ze ukończyłem wyścig Mistrzostw Polski , ukończenie wyścigu nie było by możliwe bez pomocy kolegów z TGV-TEAM – przygoda nie do opisania po prostu wspaniałe przeżycie to jest po prostu wspaniałe kibicowanie kolarzom z pozycji kolarza – turysty.
Kolarstwo jest to najwspanialsza przygoda jaka mnie spotkała

Epomagister

Dziękujemy, że mogliśmy Ci kibicować i pomagać!!

kama

Gratulujemy razem z Matyldą...Mogę każdemu dumnie powiedzieć:Znam tych chłopaków z TGV!!

skorlik

Z wypiekami na policzkach czytałem relację napisaną przez Rafała . Relacja, która zadziałała na moja wyobraźnię jak dobry film. I proszę co się dowiadujemy z tej relacji . Tak jak w życiu , są sytuacje w których jesteśmy na samym końcu stawki , wydawałoby się , że wszystko stracone . Ale jednak nie ! Walczymy dalej . O co ?
O jak najmniejszą "stratę" . I ta walka , ma sens . Walka z własną słabością . To cechuje najwspanialszych ludzi , ludzi sportu . Rafał jesteś Wielki !
Z wyrazami szacunku Krzysztof /skorlik/

jarmarek

Ja jako próchniak, czytałem relację Rafała ze zrozumieniem i wzruszeniem.
Sześć godzin orki. Embarassed

Team of Glory and Victory

Yaman